böyle de zor oluyor,
sessizce beklemek yani.
beklerken düşünmek, ölçmek, biçmek,
"neden?" diye soramazsın ki kadere.
kuru kuru beklemek olmazdı,
dua ettim, beklediğime değsin diye.
odamın karanlık olduğu kadar,
beklediğim o günün aydınlık olacağına inanıyorum.
beklememi sağlayan umudum,
pandora kutusunda.
ve ne yazık ki,
kutunun nerede olduğunu ne ben biliyorum,
ne de bilen birisini biliyorum...