bazen oturup ailemin hayatıma kaç kez ettiğini düşünüyorum. 7 farklı okul 2 yurt her okulda alışma çabası ve o ilk zamanlardaki yalnızlık duygusu.. ve tabi en güzel ortamdan en pis ortamına kadar da girdim. ailemden uzaktayken hocam bile iğrenç bi şekilde yaklaşmaya çalıştı, ve ırz korkusunu yaşadım on yedimde. şükür ki bişey olmadı allah kimsenin başına vermesin. bence hayatımın bu denli saçma karmaşık ve korku dolu olması ailem yüzünden. odamda saatlerce ağlarım, sevdiklerimi,okuduğum şehri özlerim, kızarım aileme beni ordan oraya attıkları için taa ki oturma odasına gidip tek kelime edemeyinceye kadar.