üç yıl geçmiş.
saçma aptal gereksiz ve takıntılı sadece içimde büyüyen ve sönen platoknikliğimi size tüm ironiklikleri absürdlükleri ve kör noktalarıyla uzun uzun anlatabilirim. ama olmaz. bu sözlüğün yazarları başka bir uyduruktan bir efkarı çekmek zorunda değil.
şunu itiraf etmek istiyorum ben cahilmişim de korkakmışımda bir şey bilmezmişim de hep kendimi kandırmışım siz yapmayın. kendinize yalan söylemeyin.
sevmediği bariz olan insana büyük aşklar yakıştırmayın. masum iken onun suçunu üstlenmeyin. yavşaksa yavşaktır arkadaşlar - sırf seviyorsunuz diye adam demeyin.
numaramı bunca zaman sonra zorla aldı benden* selam bile vermediği kızdan. neden?
ego tatmini, can sıkıntısı, puştluk. canımı yaktı bile bile isteye isteye. onun için aylar sonra ağlamadım. bu hatayı asla bir daha yapmam. ama böyle iğrenç bir insanı kalbime aldığım için kendime ağladım.
çok yakışıyorsunuz allah mesut etsin dediğim halde bana güzelsin dedi. ben bunun hayalini kurmuştum evet, ama o bir başkasına ait olduğu halde bana yürürken değil beni sevip de adam gibi sadık olduğu bir an içerisinde hayal etmiştim. benim hayalimin bile içine sıçtı tıpkı bir zamanlar hayatıma yaptığı gibi.
erkekler hep böyle! erkeklerin hepsi aynı! gibi söylemlere hep karşı çıktım ama biraz empati kurun ben hayatımın geri kalanında kime güvenebilirim ki.
not* küfür kullanmayı tercih etmem ama bu sahsiyetin karakterini tanımlamaya küfürler dahi kafi gelmiyor