ama nasıl özlemek. insan yanındakini de özler mi? zaman geçiyorsa özler herhalde. tüm çocukluğu özlemek, erken uyumak zorunda olmayı dahi özlemek, bir apartmanı, eski dostları özlemek, bi önceki yazın havasını özlemek ne bileyim eski yastığını özlemek. bi ses tonunu özlemek, bakışı, annenin bağırışını özlemek. hayatım özlemekle geçiyor, geçmişi düşünmekle, şimdiden daha güzel değildi ama kıymet sonradan biliniyor ya. hep özlüyorum işte keşke hayatta dönemeçler olmasa, yollar ayrılmasa, başka şehirlere gitmek olmasa, herkes bir parça hayatımda kalsa. hayatıma dokundu ya, o dokunduğu kıyıdan ayrılmasa. özlüyorum yani dostlar özlüyorum. kendi gülüşümü bile özlüyorum. insanın gülüşü değişir mi ? değişiyor. o da değişiyor dedim ya zaman.