asosyal itiraf

yıllar sonra ilk ve son kez emek vererek şiir yazmaya çalışıyorum. şiiri hak eden bir kadına, hak ettiği kadar güzel bir şiir... 4 yıl önce kitaplığın raflarına gömdüğüm defterimi çıkardım. ilk metinlerimi, denemelerimi yazdığım defteri.. çok güzel şeyler yazmışım. ama hiçbiri bu kadının hak ettiği kadar güzel değil. yani o kadar güzel şey, sırf kendilerinden güzel diye bu kadına lâyık değil. ben bu kadını seviyorum arkadaşlar. ve bu kadın benim yazdığım, yazabileceğim her cümleden daha güzel bir şeyi söyledi bana. " senin her kelimen benim ruhumdaki boşluğa birebir uyuyor zaten.şiir gibi adamsın." ben yine de ona şiir yazmayı deneyeceğim. çünkü bu kadar güzel sözleri hak edebiliyorsam, birlikteyken çok daha güzellerini yaratabiliriz. ben buna inanıyorum. o da inanıyor. biz, birbirimize hep inandık. inanmaya da devam edeceğiz. çünkü sevgili yazar arkadaşlarım, aşk; iki tarafın da birbirini inanarak tamamlayabilmesiymiş.. sevin ve sevilin. saygılarımla..