yazsam mı yazmasam mı karar veremedim önce sonunu yazdım yazıya girişemedim. kimseye anlatamıyorum içimdeki sıkıntıyı bende çok uzatmadan yazmakta karar kıldım. 4 buçuk sene bir insanla bir ilişki yaşamak dile kolay kimine göre az kimine göre çok. bizim ilişkimiz aşağı yukarı 1 senedir bitmiş, sallantıdaydı diyebiliriz. en son 2 buçuk ay önce görüşüp sonrasında tekrar kavga edip konuşmayı kesmiştik. hani insanın içinde olur ya tekrar konuşuruz o yazar ben yazarım gibisinden lal bir şekilde beklerken üst üste gelen şeyler bitirdi beni. öncesinde hiç alakası olmayan bir semtten yan binama taşındığını öğrenmem. aklımda olan tek şey ne zaman karşılaşacak olmamızdı daha ötesini düşünmedim. sonra bir gün tam eve girerken anahtarımı çıkarmaya uğraşıyorum birden gözüm yolun köşesine daldı istemsiz bi şekilde anlamadım sonra arabanın arkasından onu gördüm. yalnız değildi lavuğun biriyle sırıta sırıta konuşarak bana doğru geliyodu. ulan hayatımda daha önce farklı şoklar yaşadım ama bu ne bileyim bi garip oldum be sözlük. dondum kaldım yüzümde salak bir sırıtma belirdi, sonra beni farketti. aynı şok evresi ve ardından "nasılda amına koydum ama" sırıtması. evin kapısına indiğim o evrede içimden neler koptu hala farkına varamadım.