hayatımın hiç bir döneminde göğsümü gere gere kendi fikirlerimi söyleyemedim olmadığından değil hep karşı taraf yanlış anlar üzülür diye düşündüm ben bin parçaya bölünsem de karşımdaki dimdik ayakta kalsın istedim.
hiç özgür olmadım tam manasıyla başımı alıp gitmek istediğimde paçalarıma yapışan beklentileri vardı çevremdekilerin hep bir şeyleri oldurmaya çalıştım ya elimdekiler az geldi ya istenenler fazlaydı eksik kaldım
emek verdiğim ne varsa birileri benim kadar yorulmadan sahip oldu yoruldum savaşmaktan da vazgeçtim
benim dokunmaya kıyamadıklarımı insanlar paramparça ettiler avazım çıktığı kadar savundum kıyamadıklarımı dost görünenler yalnız bıraktı istediklerini yapmadıklarım için
kısacası..
yalnız olmayı ben seçmedim hayat beni mecbur bıraktı
iyi geceler