şöyle ki ;
ailem ve bir kaç akraba arkadaş dışında kimse bilmez
henüz 4 5 yaşlarındayım cumartesi günü saat 10:00 gibi kahvaltı yapıyoruz annem kardeşim ben. annemin bana bitirmeden kalkmak yok diyerek uzattığı ekmeği yemeyeceğim diyerek önüne attım. annem "hiii allah taş yapar oğlum ekmek atılır mı hiç" dedi tabi ki de çocuk aklıyla inandık. öğlenin sıcağı saat 12 1 falan sitenin arka bahçesinde oynuyorum irice bir taşı aldım betonun üstüne koydum diğer elime de sağlam bir taş altım başladım birbirine vurmaya velhasıl annem balkona çıktı efsane muhabbet başladı
"oğlum şapka vereyim başına güneş geçmesin.
-yok anne yeeaaa
+ peki ne yapıyorsun elinde taşlarla
- hani sen bana sabah dedin ya allah taş yapar diye bende allahın taş ettiği çocukları kurtarıyorum belki arkadaş oluruz
bu anımı da kimseye anlatamam halbuki ki ultra komik ama rezillik be 😂