en son ne zaman ağladığımı bilmeyen ben oturdum banyo zemininde sessiz sessiz ağladım. sesimi duyurmadım hiçbir gereksize. oturup düşündüm hayatımı şuan hayatımda değerli ne var diye önce o geldi aklıma dakikalarca uğraştım onu arayabilmek için ona ihtiyacım olduğu için en sonunda aradığımda meşgule atıp müsait değilim diye mesaj attı ona en çok ihtiyacım olduğu anda yok. hala da yok. şimdi ne var hayatımda değerli. ders çalışmadığım için kızan ama okumak istediğim bölümü tercih etmemem için bana tercih bile yaptırmayıp beni tekrar sınava çalışmak zorunda bırakan bir aile , en çok ihtiyacım olduğu anda yanımda olmayan sevgili , uzaktaki dostlar.. bir adım atmak için isteği olmayan ben... yazabilmek isterdim dostlar uzun uzun yazmak istediğim için yazmayı sevdiğim için. durup dinlenirken yazmayı özlemek isterdim. herşeyden çok ta ölmeden önce yaşamak isterdim.
bazı satırların sonuna iki damla kan yakışıyormuş meğer...