sevgilimi öldürmek istediğim bu kutsal günde ona söyleyemediğim şeyleri içime atmaktan patlamak üzereyken duuur dedim kendime. aldım elime mükemmel kırmızı vendetta defterimi. en son ilkokul ikide falan günlük tutmuşken eşşek kadar kız günlük tutmaya başladım. baktım beni kesmiyor kankamı darlamaya başladım. o da maçtayım demez mi. ulan erkeklerin köküne kibrit suyu diyerek bana hesap al senin sözlüğe yazıcam dedim. yeni hesap alınamıyormuş bu sıra. aldım kalleş kankimin şifresini ve şuan burda bu satırları yazıyorum. evet arkadaşlar ben arigold'un bağrı yanık kankasıyım kendisi şuan çevrimdışı benle ilgilenmiyor ve ben dertten ölüyorum. mesele şu ki yeni mezun olan ve türkiyede üniversitenin okunacağı son şehirlerden biri olan boktan şehrimizden kurtulan sevgilim kendini adam gibi bir şehre attı ve beni iplemiyor. hayır işin ilginç yanı adam evlenme teklifi etti de gitti ama adamın varlığıyla yokluğu bir. beni delirtense tam bir yıldır whatsapp profilinde bulunan resmimizi kaldırıp kendi siktiriboktan selfiesini koyması ve her boş vaktimde hemen seni arıyorum sana mesaj atıyorum demesine rağmen sürekli online olup bana yazmaması. adam resmen karakter mutasyonu geçirdi bi tripler bi havalar yok ben kiev'e gidicemler amsterdam'a gidicemler, bide utanmadan beni kısıtlıyorsun diyor ulan ben armut muyum senin hayatında? tuzluk muyum? tabi sorcam ne iş diye. velhasıl sinirden çatlıyorum. katil böyle olunuyormuş demek. naaaalet olsun hayatıma aşkı soktuğum güne bee