içim her acıdığında sözlüğe giriyorum. galiba içimdeki bu hisleri birine bir yere anlatmam gerektiğinden yazıyorum. belki bazılarınızın zamanını çalıyorumdur böyle şeylerle ama özür dileyerek yazmam gerekiyor. yoksa çıldırırım, dayanamıyorum zaten. hep unutmuş gibi yapıyorum hatta arkadaşlarıma da diyorum hala unutamadınız mı be ne var unutmakta takıntıdır o diye. takıntı değil işte o. bunu kimseye söyleyemiyorum. zaten farklı bir yeri kazandı, bir daha ömrümde görebilecek miyim o da belli değil ama seviyorum. evet hala deliler gibi seviyorum. yine sıçsa ağzıma yine ona seni seviyorum diyeceğim.