itiraf niteliğindedir !
saat 6:30'da otobüsüm var. biraz beklemem gerekiyor yani. yazhane arkalarında koltuklar var orda bekleyeyim dedim. aşti'yi bilenler bilir burda evsizler olur. bi tanesi de benim oturmayı (herkes yatıyor bu arada) seçtiğim yerin tam karşısinda uzanıyor. uyumaya çalışıyor. üzerindekilerin kirliliği kalbiyle ters orantılı belli ki. kafasının altına koyacak ne bi çantası ne de bi ceketi var. kısa kollu boyuna çizgili bi gömlek, ona iki beden büyük gelen ve kemerinin yerinde bi naylon ip olan bi pantolon, 30'lu yaşlara girmek üzere olduğu saçlarına tane tane serpilmiş aklardan belli olan biri. bi "insan".
uçakta bişeyler yemedim kapitalizm karşıtıyım ya hani. her neyse.. midem kıyıldı soğuk sandiviç ve ayran aldım geldim, benim yerim diye benimsediğim soğuk demir oturaklara oturdum. onun aç yatmış olma ihtimali geldi aklıma. "belki de bi kaç gündür aç." dedim kendi kendime. o sandiviçe sarılı streci açamadım. ayranı çalkalayıp o pipeti özenle batıramadım folyoya. yanına yaklaştım, önce uyandirmakla uyandirmamak arasinda kaldım sonra elimdekileri, göbeğine kadar çektiği dizlerinin önüne bıraktım ve hızla ordan uzaklaştım. iki kişi gördü beni. hızlı yürüdüğümü görünce önce şüphelendiler sonra ne koydum diye baktılar. sonra, birileri şüphelenmesin diye bi ayran ve sandiviç daha alıp geldim ve soğuk banklara tekrar oturdum. ve bu sefer aç olduğumu hissederek ısırdım sandiviçi. o henüz uyanmadı... tek isteğim dünya aslında kötü değilmiş diyebilsin. tek isteğim içindeki iyiliği hep tutsun o da bi köpekle, kediyle, kuşla paylaşsin ekmeğini sırası gelince.
hiç bi zaman yaptığım iyiliklerden bahsetmedim kimseye. bununla ilgili yazmadım şimdi de. burda önemli olan tek şeyin, gözünü doyurmadan önce etrafına bi bak demek isteğimdir. biliyorum hepiniz çok iyi insanlarsınız. ve kim bilir benim yaptığımiyilikler sizin yaptiklarinizin yaninda çölde bi kum tanesi :)))