bi ara ciddili intihar etmeyi düşünüyordum. hayattan zevk alamıyor dedikleri saçma şeyin içindeydim sanırım. şekersiz elime alamadığım çayın tadı bile şekersiz farketmiyordu artık. başta kabızlığı gideriyor diye başladığım sigara çay ile arkadaşım olmuştu. çünkü sigara içerken nötr oluyordum. intihar edecek sebebim de yoktu açıkçası. herşeye sahiptim. bilmiyorum kısa dönem depresyona da gitmiş olabilirdim. aklıma durup dururken intihar yöntemleri geliyordu. arkadaşlarla muhabbet arasında da soruyordum,kaç ünite insülin yaparsan ölüm gerçekleşir diye. neyse zaman böyle geçti gitti. bir gece google de intihar etmenin dini yükümlülüğü gibi birşey okudum. işte intihar edenlerin maneviyat olarak zayıf olduğu falan yazıyordu. yediremedim kendime,4 yıldır 5 vakit namaz kılıyorum. o akşamdan sonra çıkardım attım o düşünceyi kafamdan. 2 ay sonra hayatımda köklü değişiklikler yaptım. değişmiştim. fiziksel görüntüm,yaşam biçimim,birçok şey... bu size bir ders olsun. bana öyle oldu. hayatınızda kötü giden dönemler olacaktır. tek çözümü hemen intiharda aramayın. ben zamanın da düşündüğüm için bile o kadar pişmanım ki. kimse de bilmez bunları. ilk defa burada anlatıyorum.