demin kendimi tanıyamadığım bir an yaşadım. sigara içmek için balkona çıktım, etrafa, ışıklara, binalara bakarken, bir an gözüm direkt aşağıya yola kaydı ve anlık bir duygu ile aşağıya atlamak cazip geldi ki bende yükseklik korkusu vardır. sonra kendime küfrederek içeri girdim. galiba depresyona girdim ben ya da sıyırmaya az kalmış.
kafamda her gün durmaksızın dönen sorular, problemler, özlemler, hatıralar, beklentiler, kaygılar, umutlar, korkular...
kafamda filler, çakallar, zürafalar, gergedanlar, köpekbalıkları, timsahlar, goriller ve daha yüzlercesi resmen grup yapıyor ve ben buna engel olamıyorum. hayatımda ilk defa kendime hükmedemiyorum...