gideli 3 gün oldu ama gözümü her kapattığımda karşımda. unutamadım ben. rüyalar desen başkası yok zaten. keşke oğrenebilseydim neden gitmek istediğini. tanıştığım ilk günden beri hep dualarımda. ayrılmış olsak da çıkaramam ben onu bu dualarımdan be. aklımın bir köşesinde kalakaldı. insan nasıl unutur lan. unutur mu yoksa alışır mı? geçmişini silen biri olarak onu silemiyorum hafızamdan. resmini çizmiştim özene bezene. çok sevmişti inanamamıştı resmen. ilk defa bir insan resmi çizdim. büyük konuşmak olmasın ama bir daha da çizmem. ben yine eski yalnız harold oldum. ama başkasını da istemiyorum. yine kendi yalnız dünyamda yaşamaya devam edeceğim hatıralarıyla. artık sevmediğimi bik dedi giderken. bir sozun kılıç olduğunu burada anladım. istemeye istemeye ayrıldım o istemiyor beni diye. ama garip bir şekilde bir umut kırontısı var içimde. bugün gelse basarım bağrıma. kimseye ikinci bir şans vermedim ama o hak ediyordu çok farklıydı çünkü. ben yine çok uzattım okuyanlar için kusura bakmayın. eskisi gibi entry girmek de içimden gelmiyor