asosyal itiraf

midem bulanıyor. kafamın arkası uyuştu. bütün bedenime yayılıyor. tenim hissizleşiyor, uzandığım koltuğun minderlerinin arasından akıyorum. tam şu an bedenim felce uğruyor. durduramıyorum. bedenimin merkezinde bir şey yanıyor sözlük. çığlık atıyor, duyuyorum. karıncalar. ayaklarımda, ellerimde, damağımda milyonlarca karınca. öldürme içgüdüm, kusma refleksi gibi, midemden boğazıma yakıcı bir acıyla yükseliyor. kendimden başkasını değil. görüşüm daralmaya başladı, odaklanamıyorum. kelimeleri unutuyorum. bilincim kapanacak gibi. ne kadar uğraştığımı bilseniz. üzerimde binlerce ton ağırlık varmış gibi. ama yokmuş gibi. kalkamıyorum, kıpırdayamıyorum. öldür öldür öldür ,,, tüm bedenimi lime lime doğramak istiyorum, biraz gücüm olsa. öfkem yükseliyor şimdi de. nefes alamıyorum. ellerim titriyor. bir şey lazım bana, durdurmak için. fazla geliyor, ağır geliyor. onlarca market poşeti taşıyor hissi. biri kafamı hızlıca sağa sola sarsıyor gibi. korku yükseliyor. çok fazla. anlam veremiyorum sözlük. nabzım yükseliyor. çok yorgunum. vücudumdaki kaslar teker teker seyiriyor. ne zamandır bu durumdayım acaba. 1 saat, 3, 4? sıkıldım, batmak isteyen gemi gibi gelen his. gücüm azalıyor. tam kurtuldum derken yine başlıyor. ataklardan kurtulamıyorum sözlük. çığlık atacaktım. kıpırdayabilseydim. dişlerimi sıkıyormuşum, çenem ağrıyınca farkettim. yazmak da olurdu ama buraya yazınca, ne bileyim, karşımda biri varmış gibi. mış gibi. hep mış gibi. öfkem yükseliyor, boyun kaslarım seyiriyor. tek başıma öleceğim, herkes gibi. adamın amına korlar kamil. hayatımı kağıt yırtar gibi boylamasına yırtmak istiyorum. derimi omuzlarımdan tutup parmak uçlarıma kadar kağıt yırtar gibi yırtmak, sökmek istiyorum. kafatasıma, sol kulağımın üstünden, masaya dik koyduğum bıçağı saplamak istiyorum. kaç saattir yazmak için debeleniyorum, yazıyorum siliyorum. sikerim, gidiyorum ben.