arkadaşlar bakın şimdi ben küçükken 1 kişiyle çıkmıştım ama çocuğuz baya hiç de görüşemedim ortak arkadaş sayesinde tanıştık sonra 1 hafta içinde ayrıldık. başka kimseyle de hiçbir şekilde öyle bir muhabbette bulunmadım. hep nasip olan 1 kişidir o karşıma çıkar diye düşündüm. hep geri durdum, çünkü biliyosun yani erken yaşlarda böyle şeylerin ömrü uzun olmuyor gönül eğlendirmek isteyen de biri değilim o yüzden gerek yok dedim hep. şimdi de öyle bir hale gelmişim ki, kapatmışım konuyu sanırım zihnimde. her önüme gelene hayır diyorum, tanışmak istediğim biri gelecek olsa bile karşıma reddediyorum ve bu istemsiz birşey artık engelleyemiyorum da. ne yapabilirim bilmiyorum, böyle birsey olduğu zaman direk evlilik vs geliyor aklıma herşey gözümde büyüyor daha çok. yaşıtlarım evlenme hayali kurarken ben arkama bakmadan kaçıyorum sebebini bilmediğim bir şekilde.