kullanılmışım lan. aylarca rol yapmış.
ve ben en sonunda bunu kabullenip kendimi geri çekerken sırf olayı kabullendiğimi görüp yeniden suçlamaya, beni mağrur bir mağdur edebiyatıyla kırmaya ve suçlu hissettirmeye geldiğinde ilk defa, aylar sonra ilk defa bombok hissetmeyi bıraktım.
anladım ki bir insanın ne kadar üstüne titrer, ne kadar eğilirsen o kadar sırtına cikarmış.
ve ben bundan daha değerli olduğumu fark ettim.
ve sen de o son yaptığın şeyle seni kırdığım için bile uzulemeyecegim kadar kendini yabancılaştırdın, komik duruma düşürdün ve gerçekte nasıl bir insan olduğunu gösterdin. doğruladın. kendine iyi bir insan diyebilirsin, ama geniş bir kalbe sahip değilsin. ne affedebiliyorsun, ne de görünüşe göre insanları gerçekten sevebiliyorsun.
ve başına gelenler için başkalarını suçlamaktan vazgeç, sadece bir dahaki sefere sorumluluklarını yerine getirmeye çalış.
ve arkadaşlar, aynı yemeği ısıtıp ısıtıp size defalarca yedirmeye çalışan kişinin elinden hiçbir şey yemeyim, çünkü zamanla ağrıya alışıyorsunuz hatta hak ettiğinizi düşünmeye başlıyorsunuz.
ve ben hak etmemişim ya. kimsenin bana kendimi bu kadar değersiz hissettirmesini hak etmemişim.
kuyruk acısı yüzünden benden soğumak için her şeyi parça parça alan, laf sokmalarımı da anlamayıp ciddiye alan üstelik bir de hepsini harmanlayan bir adamın laflarina tutundun, bana tutunmak yerine tutunabileceğin başka her şeye tutundun ya.
ya ben senin en zor zamanlarinda uykusuz kaldım. her sabah nasıl olduğunu sordum, senin olmadığın yerleri tatsız buldum, seninle sabahlarken üşüdüğünü görüp üstümdeki örtüyü üstüne örttüm, en yoğun olduğum zamanlarda beni saatlerce bekletmene ve bunun hakkında hiç suçlu hissetmemene göz yumdum, insanlar arasında sanki hiç konuşmuyormuşum gibi bir anda daima bağırarak lafa girip tüm sözlerimi öldürmeni sırf sensin diye sineye çektim ki sen bana 'bilincaltinda bu boyleymiş demek ki' diye en basit cumlemin altında anlamlar arayıp kırgın görünerek beni suçlu hissettirirken bil ki senin yaptığın seyin bilinçaltındaki anlamı benim senin için yok hükmünde olmamdı. ve daha önemlisi ben senin yanında hiç rol yapmadım.
hayvan gibi kırgınım. aylar sonra kırılmayı kendime hak gördüm.
aynı zamanda da mağdur edebiyatını sikeyim. simdiye kadar tanıştığın her insandan nefret etmek için bir neden bulmaya çalışırken "herkes kaka ben pırlanta" felsefene edeyim. uyan artık, yoksa gerçekten çok üzüleceksin.
gerçek yüzünü gördüm demeyeceğim, gerçek yüzünü zaten tahmin etmiştim, bunları kusur olarak bile görmemiştim ancak her zaman degisime açıklardı. ki çoğu doğruymuş düşündüklerimin. ve acı olan da ben bunları umursamadan kabul ediyordum seni. bunlar parçandı. bir insanı daha da karmaşıklaştıran şeylerdi ve onları seviyordum. çünkü bende olan parçaları da öyle kabul etmiş ve edebilmiştim. bunlar seni kötü biri yapmıyordu. hala yapmıyor, hala yadırgamıyorum da..
her neyse. yasını tutacağım ve sonra iyileşeceğim. çünkü bu dramadan gerçekten biktim. çıldırmaya devam et.
not: olmak istediğim insan hala değilim, hatalar yapiyorum, pişman oluyorum, öğreniyorum. hickimseyi bilerek kırmaya çalışmadım, başkalarının mutsuzluğu beni mutlu etmedi ve düşmekte olan insanlara bir omuz olmaya çalıştım hep. kimseyi de kalkıp omzundan aşağı bastırıp tırmandıkları kuyuya da itmedim.
bazı şeyleri kafanızda büyütmekten vazgeçin artık. her zaman sizi benim kadar çekebilen saftrik insanlar bulamayabilirsiniz. ve yalnızlık hiç hoş değil, bir erdem de değil, emin olun.
benim gibi esegin önde gideni olup da sonra ipinizi cok bağlandığınız bir insanın eline bırakmayın. eseklesmeyin.
büyüyün. karşı tarafın büyümesine de gerek yok, insan gibi hissetmek ve kalbinizdeki kesikleri daha az hissetmek, daha önemsiz görmek hatta onları iyileştirmek için büyüyün.