asosyal itiraf

şu an o kadar kötüyüm ki dicem ama o kadar da kötü değilim belki üzüldüğüm şey çok saçma olabilir çünkü gerçek derdi olan insanlar var hayatta ama yine de insan üzülüyor be sözlük. şu ana kadar o kadar salakmışım ki bende sanıyorum benim en yakın arkadaşımın en yakın arkadaşı benim heh işte yok öyle bir şey. bu sanki şey gibi hani yanlış bir sorunun doğru cevabını öğrenince ben bunu kafam güzelken mi yapmışım nasıl bu kadar salak bir yanlış yaparım dersiniz ya öyle bir şey. şu ana kadar bunu nasıl anlamamışsam salaklık biraz da bende. yav aslında ben böyle şeylere üzülmem ama insan herkesten yakın biri olmasını istiyor hayatında, dert ortağı olacak biri ama anladım ki yokmuş ya da zaten hiç olmamış. bilemiyorum şu an biraz ağlamak istiyorum ama ağlamayı da bilmiyorum ki onu bile doğru düzgün yapamıyorum. kimsenin bana ihtiyacı yokmuş gibi hissediyorum ve galiba öyle...