asosyal itiraf

dün uzun zaman sonra bir ilk oldu sözlük. her gün sabah ezanı vaktinde uyanmış olurum. ayarlanmış bir uyanma değil. kimi gün bir saat uyumuş olurum kimi gün dört. ama uyanırım her gün sekmez. bir buçuk aydır. yani o gittiğinden beri. onu görerek uyandıysam rüyamdan, o gün daha bir zor geçer diğerlerine göre. hangisi hangisinden kötü bilinmez ama işte... dün de onu görerek uyandım. nefes almakta güçlük çekerek. hemen kalktım her uyandığımda yaptığım gibi, fotoğrafımızı açtım ve bir sigara yaktım. güne böyle başlamak nedir bilir misiniz? sonra bir şeyler atıştırdım. canımın da istediğinden değil de işte mecburiyetler. sonra oturdum balkonda. hava serin. kuşlar daha bir az cıvıldıyordu dün. kasvet çökmüş her tarafa. beni anlatıyordu her şey yani bir nevi. babanneme gitmeye karar verdim sonra. beni o büyüttü sayılır. her zaman iyi gelmiştir bana dün de iyi gelir diye düşündüm. belki babam da gelmek ister diye babamın işe gitmesini bekledim. yalnız kalmak istiyordum onu istemediğimden değil. babam gitti. ben de hazırlandım, süslendim. en güzel şekilde görmesini istiyordum beni. yorgun, bitkin, erirken görmesin beni. üzülürdü. arabayı bir kullanışım var sanki ilk defa görücem uzun süre sonra babannemi. neyse vardım. girdim sokaklarına yavaşça. tüm yol boyu çılgınca kullandım ama sanki bir o kadar da o sokakta geçti vakit. yavaş yavaş ilerledim. sonunda vardım. selam verdim. kulakları duymaz babannemin duymadı yine sanırım. kendi selamımı kendim aldım. oturdum baş ucuna. nasılsın babannem dedim. yine cevap yok. inşallah iyisindir dedim. iyiyim oğluum dediğini duydum sanki. babannem ben de iyiyim dedim. ilk damla o an aktı gözlerimden. hemen görmesin diye mezar taşının arkasına gizlendim. ama ondan kaçmaz hiçbir şey. neyin var oğlum neren ağrıyo neden ağlıyosun dediğini duydum. şuram dedim babannem şuram. şuram ağrıyor. sen gittin 3 ay oldu. o da gitti hemen senden sonra. sen benim ikinci annemdin. o benim hayatımın anlamı. ikiniz de gittiniz be babannem. napıcam ben artık sensiz. onsuz. ne senin ölümüne dayanabiliyorum. ne onsuz yaşamaya. ölümle yaşam arasındaki çizgi ne kadar da inceymiş be babannem. pantolonuma takıldı bir ara gözüm. sırımsıklak olmuş gözyaşımdan. gittim peçete aldım arabadan. sigarayı saklamak istedim getirmedim yanımda. ama içmek istiyordum. onu da aldım. gittim başucuna oturdum. bugün bunu saygısızlık sanma be babannem dedim kusuruma bakma. yaktım. sesini çıkarmadı bu sefer kızmadı içme diye. içiyorum. ama ağlarken sigara içmenin acısı bir ayrı be sözlük. en sevdiğinin yanında üstelik. elini saçlarıma attı dizine yatırdı beni. oğlum dedi yapma. paşan yoruldu babannem dedim. paşan yoruldu. dua edebilir misin bana yine ordan? söyle nolur güç versin bana. ben eriyorum her geçen gün babannem. eriyorum. gidiyorum. sen gittin o gitti. en sevdiklerim gitti. yanımdakileri almasın allah ama zor be ayrılık babannem. bitti sigaram. allahaısmarladık babannem. iyi olduğunu biliyorum orda. dua et bana da. ben de sana her gün ediyorum. güçsüz kaldım. son kez döndüm baktım bi yüzüne. el salladı dikkat et kendine aslan parçam dedi. çıktım mezarlıktan. durdu gözyaşım. dolaştım biraz. o sokak senin bu tepe benim. gittim eve sonra. vurdum kafayı yattım. uyandığımda bir de ne göreyim telefonumda; 'nasılsın?' evet evet ondan. o yazmıştı. titriyordum elim ayağım buz kesmiş. allahım duymuştu sesimi sanki. 'iyi diyelim iyi olsun sen nasılsın' neden iyi diyelim iyi olsun? neyin var? sen varsın dedim. sen. ömrüm eriyor gidiyor bir girdapta. sen varsın altında sen. ben mi? dedi. şaşırdı. evet dedim. yani ayrılığımız. dayanamıyorum. ikinci bir şans istedim sözlük ondan. ne mi oldu? hüsran elbette. yine gözyaşı bana. yine sabah ezanı. ah be babannem. ah be eczacım. dönün gelin geri. en azından birinizin hala şansı varken...