asosyal itiraf

evet hepimizin yaptığı gibi bi kızı aşırı fazla sevdim. evet hepimizin yaptığı gibi o kız platoniktim. sonra garip bişeyler gerçekleşti ve o kız benim sevgilim oldu. o da beni seviyordu. güzeldi her şey, hiç olmadığı kadar mutluydum. evet tahmin ettiğin gibi küçük kavgalar birike birike sonumuzu getirdi. ayrıldığımızda bile onu ilk günkünden daha fazla seviyordum, o da beni, eminim. her şey bitti dediğimde bir şeyler daha oldu, konuşmaya başlamıştık, garipti. bi kaç hafta hatalarımızı konuştuk, aşkımızı itiraf ettik tekrardan birbirimize. bir cuma sabahı bana "seni hala çok seviyorum ve çok özlüyorum" demişti. beraber olduğumuz günlerdeki gibi sevinçliydim. cumartesi dersleri, kursları vardı. en yakın zamanda görüşmeliydik yüzyüze. pazar da olmazsa pazartesi kesin görmeliyim onu. pazar geldi, hava kötüydü, pazar tek başına gelmemişti, onun en yakın arkadaşını da istanbuldan getirdi. yakın arkadaşı beni de sevmezdi zaten. o gün onla buluşacakmış, peki. akşam konuşurmuşuz, peki. bekledim. mert senle çok önemli bişey konuşmamız gerek dedi. tabi konuşalım, ağzım kulaklarımda, müjdeli haberi bekliyordum. olmadı, üniversiteyi kazanmalıymış, sadece sınava odaklanmalıymış, aklını meşgul etmemesi gerekirmiş hiçbir şeyin, sınava kadar görüşmemeliymişiz, onu seviyorsam bunu yapmalıymışım. eyvallah. dolduruşa gelmişti sevdiceğim, yakın kız arkadaş gazabına uğramıştı birlikteliğimiz. o gün çok kinlenmiştim, hiçbir şeye o kadar nefret duymamıştım. her gece allaha dua etmek yerini yakın kız arkadaşa beddua etmek almıştı. eskiden birlikteliğimiz için dua ederdim şimdi bi insan acı çeksin diye yalvarıyordum. o kadar çok beddua ettim ki, yakın kız arkadaş 6 ay önce bi trafik kazası geçirdi, ve daha önce o caddede hiç kaza olmamıştı neredeyse, bacağı kopmuş 1 hafta komada yatmış, 6 ay boyunca hastanedeymiş, şimdi topal kalmış. herkes hakettiğini yaşıyor be dostlar