çok duydum bu lafı. bana çok dediler.
ilkokulda yerde yüksek miktarda bir para bulup müdüre teslim etmiştim.
cuma günü istiklal marşında iki kalem ile ödüllendirmişti beni. iyi çocuk olmuştuk.
lise hazırlıkta sınıfın en safı olmuştum. tüm sınıf o tahtaya yazılanı okuyunca güldü. yazan arkadaş iyi olduğundan öyle yazdım dani dedi. inandım. belkide işin aslı öyle değildi ama saftık. inandık.
sigara içerlerken ben içmez yanlarında dururdum. yatılı okuduğumuzdan gece 2-3 gibi tuvaletlerde çok sigara içmişliği vardı arkadaşların. çok iyi bi insansın be dani demişlerdi.
üniversite yurdunda saftım. iyiydim. kanka ne kadar iyisin sağ ol. çok iyi birisisin be kanka. notlar için sağ ol kanka.
çok duydum. hakikaten çok duydum.
şimdiye kadar bir kazancım oldu mu hayır. bu iyilikleri bir kazanç için yapmıyorum yanlış anlaşılmasın. yapmak huzur veriyor, mutlu ediyor.
ama mutsuzluğun fazla ağır bastığı bu günlerde acaba geçmişte iyi olmakla hata mı ettim diye düşünmeden edemiyorum.
sonradan yine kendime kızıyorum iyi bir insan olmak zorundasın diye. o kızdığım nefret ettiğim insanlara dönüşmektense varsın kaybetmeye devam edeyim.
iyilikten bir şey kaybolmasın.