asosyal itiraf

size de öyle geliyor mu bilmiyorum. aşık olduğun birini unutamıyosun tam olarak. araya mesafeler, zaman, insanlar girse de olmuyo. unuttuğunu düşünüyosun, eski kalp çarpıntıları olmuyo ama ne zaman kendin gibi birini görsen onun yaşadıklarını sen yaşamışsın gibi oluyo. platonik seven her erkek senmişsin, çirkin olduğu için sen sevilmemişsin gibi. bilhassa geceleri o his geliyo. bir film izlerken, dinlediğin bir şarkıdan, okuduğun bir kitaptan ya da sohbet ettiğin bir dosttan duyduğun cümleyle başlıyo herşey. nefes alma da bi zorluk, kalbe bi baskı varmış gibi. ne zaman geçer ki bu his?