ben çok küçükken karşılıklı iki bina arası garaj girişiydi oyun oynardik arkadaslarla. kızlar vardı ama beni aralarina almazlardi hem erkeklerin oyunları bebek oynamaktan daha eğlenceliydi maç yapiyoduk misket taso felan işte. binanın yanındaki tellere çıkmıştık ben en son kalmistim onlar da arabaların arka tarafina bi yere gittiler görünmuyolardi. ben tellerden atlayinca ayağım burkuldu ama nasıl bi aci sessiz sessiz ağladım orda 7-8 dakika beklemisimdir herlade hem de biri gelir merak eder diye beklemistim. baktım gelen yok kalktım gittim dediler ki "sen burda yok muydun ya" dedim sizin amk. o yaşlarda en üzüldügum olay buydu heralde bi de uzaktan akrabaların çocuklarıyla saklambac oynarken beni unutup oyuna devam etmislerdi buna da çok uzulmustum duygulandim suan yine bak