her insanın bir meditasyon stili vardır. genel olarak bu seansların ortak noktası; yalnız başına kaldıklarında ilerleme kaybetmesidir.
bunu gerçekleştirirken kendisini bedenen ve zihnen daha iyi anlar ve gelişimin bir parçası haline getirir. kısaca insanı yalnızlık olgunlaştırır.
çevremde iletişimde insanlar olduğu halde kendi içimde o kadar yalnız kaldım ki bir yılmışlık hakim üstümde. hangi evreye ne zaman gireceğimi tahmin edebiliyorum. 2 günüm kaldı, depresyona gireceğimi hissedebiliyorum. ve bu durumun ne kadar gün ne kadar saat süreceği belirsizliği beni korkutuyor sözlük.
tek bildiğim şey bu dönemi atlatmam gerçekten uzun sürecek.