asosyal itiraf

okul hayatında arkadaş diyebildiğim birçok insan var ancak onlara evimi, arabamı emanet edip arkamı dönüp gidebilecek kadar güvenmiyorum, güvenemiyorum. maalesef bir kardeşim olmamış ve hayatta bunun eksikliğini şuana kadar hissettim. ne bileyim çok önemli bir sırrını veya sorununu birisiyle paylaşamamak çok zor bir durum. daldan dala atladım ama önümde bana örnek olacak birisi olmadığı için hayata karşı kendimi çok boş hissediyorum. 1 sene sonra okulumun bittiğini düşününce, derin bir sessizlik alıyor beni. ne yapacağım, ne yapmalıyım...