aslında birdaha gelmemeye çok kararlıydım neredeyse hiç bakmadım bile sözlüğe ama bu gece gerçekten birşeyler yazma ihtiyacım vardı bu gece içimi biryerlere dökmem gerekiyordu.Yoksa patlarım ne bileyim böyle insanın içinde bi his vardır hani ne geleceğini düşünebilir ne geçmişini nede o anını sadece dertlidir sebebini bilir ama elinde çaresi yoktur, derman çoktur ama elinden birşey gelmez.Hep birşeyler yapmak ister ama yapamaz, sanki yüzme bilmeyen birisinin denize atılması gibi çırpınır ama batacağını boğulacağını da bilir ama yine de bir umut için dener.
Bu hayatta denemekten asla vazgeçmedim taa ki babamın çırpınmayı bırakıp kendisini denizin sularına saldığını farkettiğim zamana kadar.İşte o zaman anladım ki insanı boğan deniz değil kendisiymiş.dertler boğulman için bir deniz olur akar sen karşı koydukça dibe çeker sen ne zaman ki debelenmeyi bırakıp kendini o suyun akışına bırakırsan o zaman boğulmaktan kurtulursun.Belki bilmediğin bir yere sürüklenirsin ama en azından hayattasındır be nefes aldığını fark edersin daha yaşayacak günlerin olduğunu fark edersin ve birgün inanıyorum ki ya bir sahile vurur ve yeni bir hayat kurarsın kendine ya da bir denizci tarafından kurtarılıp eski hayatına kavuşursun.
Velhasılkelam konuya nasıl dert ile başlayıp derya ile bitirdim bilmiyorum ama bildiğim tek şey kendi derdim değil de başkalarının derdi canımı daha çok yakıyor.Buradan kardeşime sesleniyorum dertlerin aq sana bişey olmasın lan bak şerefsiz evladıyım senle benden daha mutlu kimse yok lan bu dünyada
vur be saza neşet baba dinlemeyen köpeğin olsun