2 sene beklersin hiçbir şey yapmadan. tabiki gider konuşursun edersin ama arkadaşsınızdır. cesaretini hiç toplayamamışsındır. gidip söyleyememişsindir sevdiğini. etrafındakiler hep söyler , "git söyle" , "daha konuşmadın mı". yok konuşmadım. olmuyor işte olmuyor. yapamıyor insan...
kanki der sana sürekli sana ama sen duymazdan gelirsin. senin için bir önemi yoktur ne söylediğinin. bir gün sana gelir yakın arkadaşı olduğun için bir çocuktan bahseder. tanışmak istiyormuş onunla. sen için için yanerken belli etmezsin hiçbir şeyi. 2 sene hiçbir şey yapmadan bekledin. sadece arkadaş kaldın. yanında olması hoşuna gitti. ama hiçbir zaman ileriye götürmedin. başka birisi geldi tanışalım mı dedi ve senin uzun süredir yapamadığını 1 hafta da yaptı. sen de sadece izlemekle yetindin. daha sonra sürekli sana o çocuğu anlattı. ilgisinin nasıl hoşuna gittiğini anlattı. halbuki sen de ilgilenmiştin. ama siz arkadaştınız.
öyle bir an geldiki seni ve çocuğu aynı ortamda bulunmak durumunda bıraktı. sen de dayanamadın söyledin. hem de telefonda konuşurken söyledin. tamam söyledin geç de olsa söyledin ama neden telefonda söyledin? belki başka bir şansın yoktu. belki de başka bir şey. bilinmez...
sonrasında arkadaşlığını da kaybettin! en büyük korkun! daha en başından söylemene engel olan korku. ya istemezse de arkadaşlığımız bozulursa? ne oldu peki söylemedin de farklı mı oldu. olmadı!!
üzerinden zaman geçti artık. ama yine de insan ya olsaydı nasıl olurdu diyor. siz siz olun gidin konuşun, insan pişman oluyor ama yapacak bir şey olmuyor. ha derseniz ki yine böyle bir şey olsa söyleyebilir misin? sanırım söyleyemem.
kızlar bunu sevmiyor işte korkak pısırık erkek! varsın sevmesinler...