herkes gibi olamadım hiç. takmıyorum takılmıyorum dediğim mevzular bile içimde derin boşluklar bıraktı. sonra uzay boşluğuna döndü ruhum. hep bir şeyler eksikti. zaman hep yanlıştı. insanlar da öyle. kızamadım be sözlük. kendimden başka kimseye kızamadım, zarar veremedim. haklılardı, kimse bu kadar iyi niyeti hak etmiyordu. mecnun'un dediği gibi sevilebilmek için herkes gibi olmak gerekiyordu. düşünceli ve iyi niyetli insanlar bu hikayede sadece figuran oluyordu. kendi hayatında bile. çünkü bu çağ böyle namussuz bir çağ, biliyorum. sadece bazen unutuyorum sonra insanlar hemen hatırlatıyo, sağolsunlar..