dikiş tutturamıyorum. temmuz ayında üniversite hayatımın devamı olup olacak mı diye beklediğim bir sınava girecekken sosyal hayatım yüzünden dikiş tutturamıyorum. sevgimin elimden alınması değil mesele, kimseye güvenemiyorum. güvenince ters çıktı bugüne değin. o yüzden hayata ve sevdiklerimize şunu soruyorum ve bittiğimi düşünüyorum. "unutmuyorsunuz ama neden umut veriyorsunuz?"