hani bir zamanlar ben sınıfta bütün gün can kenarında oturup camdan bakardım ya. işte o öyle dışarıdan gözüktüğü gibi değil. sen bilmezsin tutulmuştu boynum bilmem kaç kere. umurumda değildi boynumun tutulması çünkü gönlüm sana tutulmuştu. ben aslında camdan dışarı bakmazdım. cama bakardım. çünkü bütün sınıfın yansıması sadece benim oturduğum yerde vardı. ayrıca seni en iyi gösteren yerdi benim yerim. derste, tenefüste hep aynı noktaya baktım. biliyorum dışarıdan çok garip bir görüntü oldu. ama hayatımdaki en güzel en masum en kusursuz anları sana bakarken yaşadım. hep içimde kaldı bu. hala içimde ama yıllar sonra buraya itiraf etmek istedim. kim bilir bir gün belki bu yazdıklarım sana denk gelir.