bugün
yenile

    asosyal itiraf

    1
    +
    -entiri.verilen_downvote
    yılların ilerlediğini ve bazı hayat ritüellerinin bozulduğunu hayatın gerisinde kalınca anlayabiliyorsun. öyle bir duygu ki esasında bu, sana gerçekten yalnız olduğunu köküne kadar hissettiriyor.sen evde oturuyorsun, zaman geçsin diye boş boş vakit geçiriyorsun; dostların, arkadaşların iş peşinde güç peşinde.geziyorlar, seyahat yapıyorlar, eğleniyorlar ama sen hala aynı düzendesin.sikik bir bilgisayarın başında sigaranla beraber oturuyorsun. öyle bir psikolojiye giriyorsun ki ne çalışmak istiyorsun ne gezmek.sadece oturarak, yatarak günler geçirmek bir süre sonra çok koyuyor.bir şeyler yapman lazım biliyorsun ama yok güç yok. kendi acizliğim yüzünden yıllar kaçırdım ve hala hayatı kaçırıyorum.bende gezmek, eğlenmek, istediğim yerde yemek yemek istiyorum ama cesaret bulamıyorum.insanların içine karışmaya korkuyorum. geceleri karanlığın içinde otururken insanlara muhtaçlaşıyorum, bir süre sonra da böyle yerlere girip biri gelse de bana sihirli değneğini değdirip beni iyileştirse diye bekliyorum.ama esas çözümün kendi kendime yapmam gerektiğini biliyorum. farkında olmadan daha da dibe yuvarlanıyorum.
    ... diğer entiriler ...