6 senedir kalbimin boş olmadığı tek gün bile yok. o duyguyu çok özledim. sırtımdaki yük artık beni çok yoruyor. sen insanları umursayıp kendini hırpalarken , onların hiç düşünmemeleri değil asıl olay. olay seni küçük bir an düşünüp küçümsemeleri. bundan daha aciz bir durum olabilir mi ? 2 yıl boyunca acaba döner mi cidden diye düşünüp durmak . çok yıpratıcı , çok yaralayıcı . gerçekten hayatına başka kimse çıkmayacakmış hissi. yorgunum , çok yorgunum. insanların beni 'seviliyorum' hissini yaşamak için kullanmalarından dolayı yoruldum. artık sevdiğim biriyle olmak istemiyorum ben. çünkü o zaman mutlu oluyorsun ama her an huzursuzsun. birileri için çabalamaktan yoruldum. cidden birini düşünmeden yaşayabilmek mümkün mü ? çünkü ben artık öyle yaşamak istiyorum.