duygularımın ebesi bellendi arkadaşlar.
sene 2015 geçen sene bu zamanlar; ben yapamıyorum denilerek terk edildim. tabi bizi bilirsiniz hep bi umut içimizde salak salak bi adım beklemeler falan hani o bi geri dönücem desin bunu duysak yardırırız yani. daha iki gün olmuş ayrılalı ben de salak gibi belki konuşup düzeltiriz bi şeyleri diye onun gideceği partiye gittim. hani düzeltmesek de düşman da değiliz insan gibi konuşup ayrıldık ama bundan sonra bi ilişkin olursa benden uzak olun demeye gittim aslında. tek düşüncem kalbimin acımamasıydı. özetleyecek olursam partide oturduğum koltuktan bi süreliğine kalktım geri döndüğümde ise eski sevgilim bi kızla benim oturduğum koltukta sarmaş dolaş. o an beni alın balkondan aşağı atın daha az canım acırdı. o can acısıyla bütün parti boyunca dans ettim gülümsedim. eve döndüğümde ise ağlayamıyodum. üç ay boyunca her allahın günü karşıma çıktılar ben kendimi çekmedim onlar da çekmedi ki böyle bi şeref yoksunluğu işte. derken aylar ayları kovaladı sekiz ay geçti bunun üstünden. bir allahın kuluna daha güvenemedim lan. bencil pislik birisi oldum çıktım yeri geldi kendimden nefret ettim. gelip omzumda ağlayan insanın sevgisini görmezden geldim ki ben birisinin sevgisini hissettiğimde bile mutluluktan ağlayacak kadar duygusal bi insandım. yok ne hale geldim. derken yaklaşık sekiz ay sonr birisi çıktı karşıma. diyorum ya güven denen duygunun g'sini barındırmıyodum bünyemde. yine tuttu bi salaklığım bana yeter ki güven elimden geleni yapıcam dedi tuttum lan o elden. tuttum, tuttuğuma da şükrettim aylar boyunca. bi gün yanındayım, ona bi sürpriz yapıp yaşadığı şehre gittim. uyumamız gerek artık saat sabahın 4 ü. ben seni bırakmam ki hiç dedi boynunu öptüm. kirpik diplerine kadar sevdim o gece. tenine dokunduğum her saniye kalbim ağzımda attı. soluna yatıp kalp atışlarını dinledim bunlar hep senin için atıcak dedi. ya inanır mısınız bu bi rüya mı şuan yanımdasın beraberiz ben heyecandan uyuyamam ki bi rüyada mıyız dedi. bunu söylemek bile içimi yakıyo kı bu sözlere inanacak kadar salak olmaktan pişmanım. kendimi mutluluğun nirvanasında hissederken aslında en dipte olduğumu gördüm. zaman her şeyi boka sarıyor arkadaşlar. bunları söyleyen bir insanın artık olmuyor diyerek sizi bırakması, bırakmasını geçtim beni sen olgunlaştırdın ilişki neymiş öğrendim bundan sonra tövbe diyecek kadar pişman olduğunu söylemesi mi can yakar ? yoksa, benim bi kere canım yandı bir de sen yakma başkasını seveceksen de gözümün önünde yapma dedikten bir hafta sonra sizin adaşınız olan biriyle ''sevgi'' diye nitelendirdikleri fakat mide bulandıran duygulara şahit olmak mı can yakar. ''velhasıl kelam'' , ki onun sık kullandığı bi sözdür, bundan sonra sevgi denen hissin s' sine inanmam arkadaşlar, duygularımın ebesi bellendi diye boşuna demiyorum, iyi günler