insanları sevmiyorum diyorum ya hep, ben aslında içinde insanlık namına bir şeyler bulundurmayanları sevmiyorum. onlar da insan sayılamaz zaten. yanlış cümle kuruyormuşum bu zamana kadar. insanlığın adını kirletenleri, karşısında açlıktan ölen insanların haberleri yayınlanıyorken yediği yemeği rahat rahat yutabilenleri, sırf diğerinden daha zengin olabilmek için yoksulun ekmeğine göz dikenleri, ölen birinin ölümüne ırkına bakarak üzülüp mutlu olanları, pecete satan bir çocuğun kıyafetlerine bakıp da iğrenen iğrenç varlıkları, insanları hayvanlardan, erkekleri kadınlardan üstün tutan, sorgulamayı yanlış bulan, farklı düşüncelere delilik diyen insanları sevmiyorum ben.
hiçbirini sevmiyorum ama değer veriyorum işte. çünkü ben bunları farkında olmadan yaptıklarını düşünüyorum. çünkü hiçbir insanın kalbi bu kadar şeyi yapıp da yaşamaya devam edecek kadar güçlü değil.