durduk yere bir şeyler anlatasım geldi, başlıyorum.
vakit 1997 senesinin yazı.
memleket güneydoğu anadolu'da ufak bir il.
söz konusu zamanda annemler babamlar herkes tarlada çalışmakta. ben 2 yaşındayım hamakta. (hamak yoktu gerçi kafiyeli oldu yazayım dedim)
neyse aile bireyleri tarlada çalışırken beni, gölge diyerek, asmanın altında bırakıp giderlermiş. yine bir gün böyle yalnız kalmışım. annem üç dört saatin sonunda su içmeye ve bana bakmaya gelmiş. bir bakmış: ben altımı pislemişim. o da yetmemiş bokumu elime yüzüme bulaştırmış eğleniyormuşum. bu da daha önce kimseye anlatmadığım bir anımdır.
dipnot: 97 senesinde bir iş yapan herhangi birisi "sen bokunla oynarken ben o işi yapıyordum" dediği zaman sesimi çıkaramıyorum. adam haklı çünkü amk :(