önümüzdeki güz 18'im bitiyor. okuyacaklarınız toy gelebilir.
12 senedir bu sokakta oturuyorum. ne olursa olsun sevdiğim sokaktır bu sokak. çok kavga ettik, çok ağladık, güldük eğlendik. hala da devam. biz hala bu sokaktaki "çocuk"larız çünkü. zaman zaman birbirimizi unuturuz şimdilerde, ama yine dönüp dolaşacağımız yer birbirimizdir.
büyüdükçe, hayatı öğrendikçe, dertlerimiz tasalarımız da aynı olmaya başladı. eskiden yorulup devre yaptığımızda (her çocuk gibi futbolla büyüdük) oturup soluklandığımız mermer taşları, yamuk kaldırımlar, apartman kapıları.. şimdilerde o derdimizi tasamızı dinliyor. başlarını çok şişirmiyoruz ama; eskisi gibi değil, az ve öz konuşuyoruz. bazen sevinçlerimizi anlattığımız oluyor.
dediğim gibi, toy gelebilir.
insan kaç yaşında olursa olsun, niye büyüdük diye sorguluyor. keşke hala tek derdimiz patlayan topumuz olsaydı..
buraya bunu anlatmaya gelmemiştim aslında. ah ulan.