kötü bir dönemden geçiyorum ve bunu en ağır şekilde hissediyorum.sürekli evde oturmak zorunda kalıyorum ve bu güzel bahar aylarında zorunlu olarak eve tıkılmak gerçekten psikolojimi bozuyor.öyle bir dönemdeyim ki yarınım ne olacak belli değil, sadece bugünü kurtarabiliyorum.canımı en çok sıkan da bu dönemi kimseyle paylaşamadan, herşeyi tek başıma hissederek geçirmek.
bazı şeylere zorunda kalmaktan korkuyorum ve zorunda kalırsam nerden başlayacağımı bilmiyorum.birileriyle bunu paylaşmak istiyorum ama o zamanda kimse yanımda olmuyor.
bazen ağlayarak o duygu yükünü geçiriyorum ama sonra yeniden birikmeye başlıyor.artık iyi haberlere ihtiyacım var.artık bir şeylerim iyi gittiğini duymaya ihtiyacım var.buna gerçekten dayanamıyorum.
yaşamak istiyorum, intihar etmek istemiyorum zaten cesaret edemem.ama artık yaklaşık 6-7 aydır çektiğim şu buhran dönemi bitsin istiyorum.
gerçekten bıktım.sahiden.