uzun zamandır sadece çalışıp duruyorum ve kazandığım para da faturalara borca harca gidiyor. anlayacağınız baya sıkıcı bir hayat yaşıyordum ki geçen gün garip bir his doldurdu içimi. çalıştığım kafeye gelip giden bir kız var, ama nasıl tatlı gülüyor, nasıl güzel bakıyor ya. bir konuşuyor sanki kuşlar ötüyor abi böyle bir tatlılıkta. tabi bu kadar monoton hayatta sadece bakıyordum ben ona gidip konuşmadım bile. neyse geçen sabah ben açtım kafeyi temizlik yapıcam, kimse yok nasılsa diye taktım telefonumu müzik sistemine
Hüsnü arkan- kırık hava dinliyorum, sesi de açmışım sonuna kadar kendi kendime eşlik edip sağı solu siliyorum. işte o dünyalar tatlısı kız kafenin önünden geçiyor, okula gidiyordu muhtemelen o saatte. tam nakarata denk geldi kapının önünden geçişi, ben şarkıya kapılmışım onu izliyorum, o da eşlik ediyor nakarata yanında arkadaşıyla beraber. öyle bir andı işte, taş çatlasın 10 sn sürmüştür ama 24 saat yüzümün gülmesine sebep oldu, o gün o şarkıyı belki 50 defa dinlemişimdir sırf o 10 saniyenin hatırına. kızın ismini bile bilmiyorum hala, görsem yine konuşabilir miyim onuda bilmiyorum. ama çok güzel duyguydu be