asosyal itiraf

8. sınıftaydık. bi kızı beğenmiştim baya konuşmaya karar vermiştim. sonradan kızı tam sevmediğimi farkettim ve vazgeçtim. sonra en yakın arkadaşım bana "kanka o kızla çıkabilirim sıkıntı olur mu ?" dedi. "o kızla çıkarsan benle işin olmasın" dedim. denemek için yani. o da "iddiaya girmiştik kanka yea onun için" falan dedi ama yemedim tabi. liseye başladık yine bi kızı beğeniyorum. konuştum kızla baya. sonra soğumaya başladım. yine anaokulundan beri beraber olduğum arkadaşım "kanka o kızı çok beğenen var adamın başını belaya sokar hiç bulaşma" dedi. ben de "soğumuştum zaten kanka" dedim. baktım çocuk 2 gün sonra o kıza yavşamaya başlamış. bu yaz, bi kız mesaj atmıştı bana konuşmaya başlamıştık baya yoğun bi şekilde. sonra muhabbetimiz bitti kızla. kız yine yazıyordu bana ama. sonra çok yakın bir arkadaşımla kızın daha önceden konuştuğunu öğrendim. ben hepten kestim ilişkiyi. o arkadaşıma anlattım durumu. arkadaşım da "kanka seni büyük bi kezbandan kurtarmışım sakın konuşma o kızla boşver" dedi. sonra baktım o kızla konuşmaya başlamış. bu saydığım 3 kişi şu anda benim en yakın 3 arkadaşım. bazen aşk acısı çekiyorlar. kanka bağlanmayın bu kadar bi kız sonuçta diyorum. sen yaşamadın o yüzden anlamazsın diyorlar. müsaade etmediniz ki yaşayalım be kardeşim :). elbette herkes ister bu hayatta değer verdiği bi kadının olmasını. herkes ister sevdiği kadına sarılmayı, eyvallah. ama bu şeyler, uğruna arkadaş çiğnenecek şeyler değil benim gözümde. benim görüşüm mü yanlış bilmiyorum. galiba oyunun kuralı bu. ama eğer oyunun kuralı buysa, ben oyuna dahil olmayan kenardaki mızıkçı çocuğum. bundan da utanmıyorum.