asosyal itiraf

okulumu bitirdim ama kendi işimi yapmıyorum, yapamıyorum. ya yapamazsam diye başlayamıyorum bile, açıkçası korkuyorum. bir işlere girişip başarısız olmak yerine sıradan bir işte sıradan biri olmayı tercih ediyorum sürekli. ilişkilerimde de böyle galiba. ya reddederse diye konuşmaya bile başlamıyorum çoğu zaman. diğerlerinin gözünde kaybeden olmaktansa hiç denememiş olmayı tercih ediyorum sürekli. bunun farkında olmak daha da soyutluyor insanlardan beni. '' elalem ne der '' sözünü fazla ciddiye alıyorum galiba