küçükken tavşanımın olmasını çok istiyordum. doğum günümde kuzenim bir tavşan almıştı. minicikti avucum kadardi. bembeyazdı. adını da contes koymuştum her neyse bi gün tavşanla oyun oynuyorduk o kaçıyor ben kovalıyorum falan. sonra ben tam elimi yere koyacaktım tavşan elinin olduğu yere koştu ve patisini ezdim. tüm yükümü vermemiştim ama genede tavşanların kan akışlarının kolay bozulduğunu biliyordum. elime aldım optum ozur diledim. hala koşuyordu ve birşey olmadığını sandım. o gece kutusundan kaçmış ve annem uyanıkken onun ayak ucuna gelip surtunmus veda eder gibi. sonraki gün hava alması için dışarıya çıkardım ama hiç kosmuyordu. hareket bile etmiyordu. korktum hemen eve çıktım annem komusudaydı tavşanlar birlikte eve girdim. kutusunda hala hareketsiz yatıyordu bende başında hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. birden gözlerimin önünde can çekişmeye başladı. çığlık attım. evde tektim ve biricik hayvanım gözünün önünde can çekişiyordu. hem ağlıyordum hem korkudan çığlıklar atıyordum. o günü hiç unutmuyorum. ölüm nedenini şimdiye kadar kimseye söylemedim. contes benim yüzümden öldü.