Sedat Anar'ın seslendirdiği Niyazi Mısri şiiridir kendisi. Ne zaman dinlesem derin düşüncelere daldırır beni.
Gel ey gurbet diyârında esîr olup kalan insan,
Gel ey dünyâ harabında yatıp gâfil olan insan!
Gözün aç, etrâfa bir bak, nice beğler gelip geçti,
Ne mecnûndur bu fâniye gönül verip duran insan!
Kafesde bülbüle şeker verirler fakat hiç durmaz,
Aceb niçin karâr eder bu zindana giren insan!
Ne müşkil olur gafletde kalıp hiç inanmayıp,
Ölüm vaktinde Azrail gelince uyanan insan!
Kararmış gönlün ey gâfil, nasihat neylesin sana,
Taştan katı olmuş kalbi öğüt kâr etmeyen insan!
Aklını başına topla, elinde var iken fırsat,
Sonsuz azâb çekecekdir, (Adam sen de) diyen insan!
Niyazî bu öğütleri ver önce kendi nefsine,
O gün kurtulacak ancak, kulluğunu yapan insan!