madem itiraf var , itiraf etmeden geçemeyeceğim çünkü ona hiçbir zaman söyleyemedim.
hayatın uzun süredir anlamsız boş olduğu zamanlarda tekrar karşıma çıkmıştı ama bu sefer farklı bir rol alıyordu ve o an tekrar insanoğlunun yaşama amacı içim de doğmuştu sevmek , sevilmek mutlu olmak gibi şeyler . saçları , hafif etli elleri her şeyine tapıyordum ama o gözleri , tamamen kahverengi ve sadece gözlerimin içine bakan gözleri . cesaretli olun arkadaşlar ben olamadım , bu dünyada cesaretli olmayana mutluluk yok.