şizofrenim. durumun daha cok ilerlemeden doktora görünmem gerekiyor ama param yok ki aq. psikolog kim biz kim. bunu da hayatımda kimseye söyleyemedim zaten nasıl söylenir ki boyle birsey.
5 yıldır birlikte olduğum kızla ayrıldık (ömrümün sonuna kadar onu seveceğimden eminim, onun da beni seveceğinden adım gibi eminim.) ama saçma sapan sebeple ayrıldık iste. hatta bir kac hafta sonra kesin barışırız. fakat işin garip tarafı o buradaymış gibi onunla konuşuyorum. ayrılığı tartışıyoruz , niye boyle saçma sapan muhabbetten ayrılıyoruz falan diye kızıyorum ona , tabi o da boş durmuyor o da kızıyor. muhabbet ederken arada 'napiyorum ben aq ' diyerek kendimi frenlediğim oluyor.
bazende sesim iğrenç olduğu halde sarkıcı olduğumu hayal edip , kendimi hayranlarıma imza dağıtırken buluyorum.
futbolu cok sevdiğim icin genelde futbolcu olduğumu hayal ediyorum. transfer oluyorum falan. hatta yöneticilerle hocalarla konuşuyorum. maç içerisinde 10 kişiyi çalımlayıp gol atiyorum sonra mikrofonların karşısına geçip anlatıyorum. transfer donemi geliyor , barça'dan teklif geliyor , gazeteciler soruyor ne yapacaksın diye. anlatıyorum.
hatta bir kac kez araba kullanırken kendi kendime konuşup daldığımı farkettim. bir kere de bu yuzden kaza yapacaktım neredeyse. aslında iyi şoförüm ama yalnız basıma araba kullanırken surekli hızlanıp bariyerlere mi çarpsam diye düşünüyorum. ya da yanımda birisi varmış gibi muhabbete dalıp yola odaklanmıyorum.
kimi zaman da ozel güçlerim olduğunu zannedip herkese herşeyi yapabilecekmişim gibi hayal edip dunyayi kurtarıyorum. gizli kahraman oluyorum. muhabbetler daha derinleşiyor konu boyle olunca.
şizofrenlik cok zor. her telden çalıyorum , hepsini yapmakta oyle göründüğü gibi kolay degil tabi.
o degil de ,
ben ne ara boyle oldum aq , beynim erimiş resmen , kendime hakim olamıyorum.