sabah kahvaltı yapmadan gelin demişlerdi tahlil ve nefes testi yapmaları için , hiç bilemedim sıçmık tahlilinin hala yapıldığını. neyse velhasıl uyandım bindim sabah sabah otobüse. elinizde iki şişe su bulunsun dediler onu da aldım hastanenin kantininden. girdim içeri gastroenteroloji bölümüne doğru ilerledim. merhabalar faslı falan geçin içeri denildi ben de geçtim tabii. buzdolabından mavi bir hap çıkarıp uzattı bana sekreter bey. neyse ki suyumuz da var içtim gitti. 10 dakika sonra beni çağırın dedi ve çıktı odadan. aldım telefonu elime uğraştım falan geçti on dakika bana bi plastik kaşık gibi bir şey uzattı burdaki turuncu yer sarı olana kadar ara ara üfle dedi ve ben onu da yaptım. aldı taktı makineye bi beş dakika da onu bekledim neyse ki sonuç temiz çıktı tam kurtuldum diyordum ki bana bir etiket daha verdi gaita testi yapmamız gerekiyor dedi, anlamadım tabi; pardon dedim. büyük abdest dediği gibi ayak parmaklarımı sıktım zaten utançtan. ulan hayatının baharında bir erkeğe bu test yapılır mı dedim kendime. ama o esnada laboratuvara doğru ilerliyordum bile. bana pembe vazelin kutusuna benzeyen bir kutu verdi ve buna azıcık büyük abdest yapın dedi güzel bir bayan. ulan yerin dibine girdim sandım. aldım köşeyi döndüm direkt lavaboya girdim en köşedekine girdim neyse ki kalabalık falan değil diye şükrediyorum yine de. geceden de pitona benzeyen iki kilonun üzerine iki defa sifonu çektim nerden bileyim sabah bunu yapacağımı kendimi sıkıyorum falan olmuyor kabı uzatamıyorum zaten dedim ki kaba sonra koyarım elimle musluğu kavradım sıktım kendimi nasıl terledim ama anlatamam küçücük bi parça düştü daşa (?) ve kendimle gurur duydum. sevindim falan kalktım ayağa ulan ben nasıl koyacam bunu diye düşünmeye başladım. ceplerime bakıyorum bir şey yok en son cüzdandaki lc waikiki fişini gördüm aha dedim bulduk. eğildim aldım koydum o kaba kapağını da kapattım ki taze kalsın diye. o sırada dışarıya kulak verdim millet çoğalmış sıra bekliyor. yarraaa yedim diye düşünürken kutuyu arka cebime atıp çıktım tuvaletten. elimi yıkadıktan sonra laboratuvara daldım yine o alımlı hanımefendi orda doğal olarak. bakar mısınız bunu nereye koyacağım dedim çıkardım cebimden. hatun bir gülmeye başladı ki anlatamam sizlere sayın dostlar. cebine niye koyuyorsun utanma bırak oraya dedi. gururumla oynanmıştı. geri geri çıktım laboratuvardan. deli taylar gibi koşmaya başladım hastanenin içinde ve arkama bakmadan çıktım hastaneden. sonuçlar çıkınca kötü bir şey olmadıkça aramam dedi doktor hanım zaten. şükür ki de aramadı. modern tıbba hiç saygım kalmadı daha da ölsem morga koymayın diye vasiyet vermeyi bile düşündüm. karizmam yoktu belki ama yine de ağrına gidiyor insanın.