öyle bi döneminden geçiyorum ki hayatın hiçbir yanıyla tanıdık değil. Büsbütün yabancılık esir aldı her şeyimi. Kim olduğumu kimin hayatını yaşadığımı sorgular oldum. Yaşayamadığım için yaşayanları izler oldum. Ne yaparsam yapiyim ordalar. Aramızda dağlar var ama ayak uyduranları hayata çok net görebiliyorum. Nasıl yaptıklarını da görebilsem keşke. Nasılı olmadığını bilsem de. Neden bu halde olduğumun cevabının olmayışı gibi. Bilmem gereken şeylerin kıyısından geçemiyorum. Yine de kimse dokunmasın yalnızlığıma. Korkuyorum.