toksik insan yoktur aslında. yanlış insanların bir arada olması aralarında toksik bir ilişki oluşturur. şöyle düşünün iki tane mandalina olsun. bunlar kendi başlarına gayet sağlam, iyi mandalinalar. birinde hafif bir çürüme baş göstersin diğerine değsin. zamanla çürümeye başlar ikisi de birbirine değdikçe. siz birinde çürüme başladığında onu alıp başka bir yere götürün. yanına başka sağlam bir mandalina koyun o diğer mandalinayı da çürütmeye devam eder kendiyle birlikte.
peki bu mandalina neden toksik oldu? hiç sorguluyor muyuz bunu? bunu sorgulamadan herkese toksik demek çok kolay tabii. tıpkı bu benzetme gibi insanlar da bir noktada kırılıyor, hassaslaşıyor ve o durumda çevresindekilere de zarar veriyor. o insanın çürümeye başladığı noktayı bulup gerekli tedaviyi yapsak toksik insan kalmaz.
ben bu insanları anlıyorum, belki ben de öyleyim. içten içe çürüyorum belki. belki birinin elleri bana değiyor beni de çürütüyor. ya da çürüme zihnimde başlamış tüm vücuduma yayılmış... bilemem. sadece şunu biliyorum ki kırıldıkça kırıyorum, üzüldükçe üzüyorum, sevildikçe seviyorum.
öyleyse biri size toksik davranıyorsa şunu düşünün, bu insanı kim toksik yaptı?