asosyal itiraf

12. sınıftayım son yılım sınav senem ya hani ailem önceki dershanemden bir fayda görmeyince beni arkadașlarımın da olduğu daha iyi bir yere kaydettirdiler. sonra sınav değiştirme sınavına girdim. 3 yıl boyunca yatmamın şerefine 5. sınıftan(en iyi 1. sınıf öyle düşünün) başlattılar(30 tane sadece sayısal sınıf var okadar da kötü değil ezmeyin). tüm arkadaşlarım ya alt sınıfımda ya üst sınıfımda kimseyi tanımıyorum sınıfta. bir kaç gün sonra sağ çaprazımda oturan kıvırcık saçlı kız öyle dikkatimi çekti anlatamam. sınıfta bi espiri oluyor hemen arkamı dönüp ona bakıyorum çünkü öyle güzel gülüyor ki anlatamam. böyle yaklaşık bir hafta kadar geçti. artık ben de o gülsün diye sınıfta habire bi espiri falan yapmaya çalışıyorum. kafa hocalarla iddialașıp sürekli güldürmeye oynuyorum bu kızıçünkü öyle güzel gülüyor ki.. neyse iki hafta böyle geçti dedim artık şunun bi soyismini öğreniyim çünkü hoca tam onun soyismini söylerken o buradayım diyor ve listede onun hemen altında ben olunca ben kendiminkini kaçırmamak için soyismini tam duyamıyorum(birazcık da farklı bir soyisme sahip). dedim artık böyle olmaz diye hemen kitabımı alıp hocanın yanına sorum var diye koştum ve listeden soyisminiöğrendim. sonra tüm sosyal medyalardan aratıyorum bunu. google da bile aradım. yok böyle biri yok, insanın hiç mi bir sosyal medya hesabı olmaz. velhasıl çıldırmak evresindeydim. diyeceksiniz git olum konuş kızla yüzyüze ama olmuyor işte ben onun bi dersle ilgili sorusuna bile kem küm ederken bir de o sınıf ortamında(biliyorsunuz dedikoducu cazgır arkadașlar var) yapamazdım. bir kaç gün geçti tümümidimi yavaş yavaş kesiyordum ki olana bakın; matematik hocamız var(baya kafa çok iyi bir hocadır) bu ben gelmeden bi ödev vermiş(yaz kampında). benim de haberim olmayınca 3 yıldır öğrencisi olan kıvırcık'a diyorki bundan sonra ceryanmuhendisiolucam'a sen söyleyeceksin ödevleri yapmazsa ozaman o ben de diye. sonra kız çıkışta yanıma geliyor numaranı versene diyor(düşünebiliyor musunuz lan çıldırıyorum tabi). tabiki deyip veriyorum eve gidince mesaj atıyor. șu șu kitaptan şu sayfalar şu güne sakın yapmadan gelme :) ben de teşekkür falan ediyorum ama tabi hemen hayvan gibi muhabbete de girmemeliyim diyorum. işe bakın ki yine bir soru var bilenler bilir kökler farkının bi formülü ve o sorular o formülle yapmayınca öyle karışıyor ki imkanı yok yapamazsın. her neyse işteöyle bi soru var o ödevden ama formülü koyunca çıkmıyor. ben de fırsattan istifade hemen mesaj atıyorum. bu soru şu formülle çıkması lazım ama çıkmıyor diye. o da aa evet çıkmıyor nasıl yapılacak ki bu en iyisi sen yarın erken gel etüt merkezine gidip soralım(allah yardım etmiyorsa şerefsizim bu kadar olur). tabiki ya benim de aklıma takıldı zaten diyorum. yer zaman belirleyip konusmayibitiriyoruz. yarın oluyor sorumuzu soruyoruz(cevap şıkları yanlışmış) sonra beraber dershaneye gidip aynı sırada oturuyoruz. dershaneden sonra whatsappdan soruyla ilgili bir şey sormak için atıyor derken gece 3e kadar havadan sudan konuşmuşuz. böyle günde 10ar saat yaklaşık 15 gün falan konuşuyoruz artık birbirimizle ilgili bilmediğimiz belki çok özel şeylerimiz kalmıştır(hani hic sosyal medyası yok diyordum ya harbidende yokmuş 9. sınıftaki birkaç kötü olaydan sonra kapatmış hepsini çok uzun mevzu illâ merak eden olursa mesajla anlatırım) sonra bilenler bilir önceki yıl 9 günlük bayram tatili vardı işte ozaman buluşup oturmaya karar vermiştik ama ikimiz de hastaydık o daha kötüydü. sonra tam buluşmayalım derken annemgil memlekete gidiyor gel bizde oturalım diye aradı ben de dedim bari sizin evin altındaki kafelere falan gidelim diyeama okadar çok ısrar etti ki kıramayıp onlara gittim. evlerine girdim 4 saat aralıksız konuşmuşuz hatta sonra bulaşıkları yıkamasına bile yardım ettim çünkü cidden baya hastaydı sonra tam çıkıyordum ki yan komşu kapıyı açtı hemen yakamdan tutup beni içeri aldı. yanlış anlaşılmasın dedi. ben de iyi yaptın zaten şekerleri bırakmayı unutmuşum dedim cebimden çakıl taşı çikolataları alıp mutfağa bırakıp çıktımevden(biliyorum ki erkeklerin %99u şuan evine gidip 0 bir şey olmasına küfürler ediyor çünkü arkadaşlarım hâlâ dassagini geçiyor, cidden aklıma bile gelmedi). sonra biz birbirimize ruh ikizleri falan diyorduk düşünün okadar yakın ve birbirimize benzediğimizi farkettik. sonra ondan da bi hafta sonra iyice kendimi kaptırdığımı farkettim artık söyleyecektim ve fazla acele ederek whatsappdan aşkla ilgili bi konu geldiği an söyledim(baya uzun bir şey yazıp ondan ne kadar hoşlandığımdan falan bahsettim(kalbim bağımsızlığını ilan edecek gümbür gümbür). gördükten yarım saat sonra yarın yüzyüze konuşalım dedi. ben dedim sıçtık kız yarın kibar bi şekilde reddetcek vay amk diye hiç uyuyamadım. yarın oldu hiç ümidim yok servisten indi hiç konuşmadan yürüyorduk. nasılsın dedi. gelecek cevaba göre iyi ya da kötü olucam dedim. biraz daha yürüdük. artık söylemeyecek misin dedim. söylüyorum dedi bi yutkundu (artık idam sehbamı itiyor diye düşünüyorum, gözümden yaş falan geldi). ben de sana karşı boş değilim dedi. ben de ağladım ağlıcam çünkü hala olumsuz bir şey söylemiş gibi idrak ediyorum birkaç saniye sonra dank etti. nee? (evet öküz gibi nee dedim). utandırma işte dedi(çıldırıyorum allahım sana geliyorum diyorum).ben saçma hareketler falan yapıyormuşum hâlâ. neyse dershaneye gitti ben isim var birazdan gelcem dedim hemen arkadaşlarımı arayıp haber falan verdim. velhasıl iki hafta sevgili-kanki arası geçtikten sonra her boka trip yemeye başladım ama cidden bildiğimiz türden değildi. niye olduğunun da kokusu sonraki hafta çıktı. dediğim gibi bir hafta geçti yine bi kavga ediyoruz sonra akşama kadar ikimiz de mesajatmadık(keşke sonra da atmasaydı da işte). gece 12ye az var uzun bir mesaj geldi. sen şöyle iyisin böyle iyisin ama biz olamıyoruz vs dedikten sonra bombayı patlatıyor ben eski sevgilimle barıştım.. ben o an ona aklımdan geçenleri söylememek için hemen whatsappi sildim, hüngür hüngür ağlıyordum(çocuk gibi hatta çocukluğumda bile böyle ağlamamışımdır) sonra uyuyakalmışım. diğer gün okula gidiyorum çünkü gitmek zorundayım devamsızlık denen bir şey var. en yakın arkadaşım hâlâ dalgasını geçer, (aynı otobüsle okula gideriz) yine aynı otobüsteyiz ben dalıp gitmişim dokunsalar ağlıycam zaten gözler dolmuş neyin var dedi. sesim çıkmıyor lan bişeyim yok bile diyemedim otobüste sessiz sessiz ağlıyorum. gel dedi biraz konuşalım sikerim okulu dedi(adam gibi adam dediğim kişiyi bi kez daha tescillemiș oldum). gittik anlattım, biraz rahatladım. o an teselli edecek ne söz vardı ne de kişi biliyordu bıraktı efkârımızı yaptık, içkimizi içtik. bundan sonrası biraz boka kaçıyor çünkü özetlersek özür diliyor sonra bi kamp oluyor şehir dışında bu da orda sonra ben yine buna dönüyorum sonra kullandıktan sonra yine siktirini basıyor. bunlardan bir kaç ay sonra ortak bi arkadaşımız var aynı sınıftan soruyorum bir şeyler öğren niye böyle diye. kıvırcıkla konuşmuş diyorki kızlar biraz peşinden koşmak ister ama bırak koşmayı ceryanmuhendisiolucam emeklememe bile izin vermedi dedi bana. bunu anlayanlar bana da anlatsın. sonrası boşluk işte derslere falan yarım yamalak gittim, ayni liseyi okuduğumuz adamlar ilk onbindeyken ben ellibinde yazdim. okuyanlara teşekkür ederim.