küçükken kaşlarım kalındı ve annemde aldırmama izin vermiyordu. ben de iyice takıntı haline getirmiştim. bi gün kuaföre gitmeden kendim evde azıcık düzeltmeye karar verdim. elime aldım normal okulda kullandığım makası, geçtim aynanın karşısına. tabi ben kaş kesip düzeltmeyi nereden bileceğim ki. bi kestim kaşın bi kısmının yarısı gitti. ne bok yiyeceğim bilmiyorum. bu hali eskisinden daha dikkat çeker oldu. yapacak bir şey yok başladım ağlamaya. annem ağlamamı duyup geldi. teselli etmek yerine ben sana elleme demiştim diye başladı konuşmaya. vicdana gelip tamam hadi gel düzelttirelim de demedi. sonra kendiliğinden orası uzadı. kaşlarımı da yalan olmasın ya lise 2 de ya da 3 te aldırmaya başladım. zaten ince kaş hiç sevmem hala hafif kalın doğal kullanıyorum.